شیوع اضافه وزن و لاغری در دانش آموزان مقطع ابتدایی ۷ تا ۱۲ ساله شهر بابل( ۱۳۸۵)

سابقه و هدف: به دلیل تغییر در شیوه زندگی، اضافه وزن و چاقی در دوران کودکی یکی از مهمترین مشکل بهداشتی در کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه می باشد. از طرف دیگر، سوء تغذیه نیز وضعیت سلامت میلیون ها کودک را بویژه در کشورهای درحال توسعه تحت تاثیر قرار می دهد. هدف از انجام این مطالعه تعیین شیوع اضافه وزن، چاقی و لاغری در دانش آموزان مدارس ابتدایی شهر بابل می باشد.مواد و روشها: این مطالعه مقطعی در سال 1385 بر روی 1000 نفر از دانش آموزان سالم 7 تا 12 ساله مدارس ابتدایی شهر بابل انجام گردید. قد و وزن به روش استاندارد اندازه گیری شد و فعالیت فیزیکی در اوقات فراغت و فعالیت ورزشی با استفاده پرسشنامه استاندارد بیک تعیین گردید. وضعیت چاقی، اضافه وزن و لاغری بر اساس معیار نمایه توده بدنی(bmi) برای سن و جنس در مقایسه با صدک های استاندارد cdc2000 ارزیابی گردید.یافته ها: شیوع لاغری، اضافه وزن و چاقی در دانش آموزان بترتیب 5/13%، 3/12% و 8/5% بود. شانس خطر چاقی 8/3% در مقابل 8/8% و اضافه وزن 2/12% در مقابل 5/12% در دختران در مقایسه با پسران کاهش معنی داری را نشان داد و نسبت شانس تطبیق شده سنی برابر69/0 =or (با حدود اطمینان 95%: 96/0-50/0) بود و خطر با افزایش سن بعد از 8 سالگی رو به افزایش بود. خطر چاقی و اضافه وزن در دانش آموزان با مادران و پدران باسوادتر روند افزایشی داشته است. نسبت شانس تطبیق شده سنی در مدارس غیر انتفاعی 17/2 برابر (حدود اطمینان 95%: 18/3-47/1) مدارس دولتی بود. برعکس، شیوع لاغری در مدارس دولتی شایع تر بود. به ازای هر نمره اضافی فعالیت فیزیکی در اوقات فراغت، شانس چاقی و اضافه وزن کاهش معنی دار داشت (73/0 =or، حدود اطمینان 95%: 96/0-56/0 05/0>p). نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان می دهد که شیوع اضافه وزن و چاقی از شیوع لاغری بیشتر می باشد و اجرای برنامه های مداخله ای برای جلوگیری از رفتارهای پرخطر اضافه وزن و چاقی در دانش آموزان ضروری بنظر میرسد.